Ընկերներս գրեթե չեն երևում ֆեյսում, երևալուց էլ՝ տխու՜ր, տխու՜ր, հոգոցանման մի մտահոգություն է ջնարակում նրանց խոսքն ու միտքը, կաշկանդում այս գարունն էլ, եկող ամառն էլ...
Երկու պատմվածք եմ գրել այժմ աշխարհի ամենահայտնի հայի` Հենրիկ Մխիթարյանի մասին։ Եթե շնորհքս, տաղանդս ու ժամանակս բավականացնի,մուսաս էլ պարապուրդ չտա` երրորդն էլ կգրեմ, քանզի նա ոչ միայն սոսկ ֆուտբոլիստ է, այլև Մարդ՝ բառիս բուն իմաստով...
Ճանաչել ազգին այսքան ջլատված, այսքան պառակտված ու այսքան օտար,
Չհիասթափվե՞լ, չեմ հիասթափվել, ես ուժեղ եմ միշտ, բայց ծափահարել ավա՜ղ չեմ կարող, և ինչպե՞ս ցնծա՜մ, և ազգն են հանել պառակտման ծեսին...
Կյանքիս մեջ երկու շատ ծանր օրեր եմ տեսել։ Մեկը դրանցից այն օրն էր, երբ մենք պիտի գաղթեինք մեր հայրենիքից ընդմիշտ՝ տաճիկներին թողնելով մեր տունն ու տեղը, մեր նախահայրերի գերեզմանները և այն բոլորը, ինչ քաղցր էր մեզ համար աշխարհում...
ԱՊՀ պետությունների ղեկավարների Դուշանբեի հանդիպումը ևս, ինչպես ՇՀԿ Չինաստանում գումարված գագաթնաժողովը, ունեցավ իր միջազգային ուղերձները: Շանհայյան ուղերձների մասին արդեն գրառումով կիսվել եմ: Եվ այսպես, ի՞նչ ցույց տվեց Դուշանբեն, որ պետք է հաշվի առնել արտաքին քաղաքական քայլերի ժամանակ...